برنامهریزی نیروی انسانی، فرآیندی است که در آن نیازهای فعلی و آتی سازمان از لحاظ رشته، تعداد و محل مورد نیاز و سایر موارد مرتبط شناسایی میشود. این فرآیند با اتکا بر شاخصهای علمی و استانداردهای مصوب و همچنین اطلاعات دقیق، مبنای تصمیمگیری برای تخصیص مجوزها و تامین بهینه نیروی انسانی قرار میگیرد. از این رو در فرایند برنامهریزی، دسترسی به اطلاعات مراکز ارایه خدمت و آگاهی از وضعیت نیروی انسانی این مراکز، عامل مهمی در برنامهریزی نیروی انسانی میباشد. بهطوریکه بدون بررسی و تحلیل وضعیت موجود، امکان برنامه ریزی برای رسیدن به اهداف سازمان وجود ندارد.
دانشگاهها، دانشکدهها و سازمانهای وابسته به عنوان مجریان اصلی، نقش کلیدی در شناسایی و اعلام نیازهای واقعی واحدهای تحت پوشش خود (از جمله بیمارستانها، مراکز بهداشتی، پایگاهها، مراکز تحقیقاتی و غیره) را دارند و باید بیش از پیش به امر پیشبینی روند تغییرات نیروی انسانی و برنامهریزی آن برای مراکز تحت پوشش خود توجه نمایند.